Ibisweg
Door: Erika Landkoer
14 Augustus 2010 | Suriname, Leliëndaal
Hallo allemaal, dat is lang geleden.
Maar, we zijn er nog steeds. In Swietie Sranang. In ons eigen huis, sinds 23 december 2009.
Er is vorig jaar veel gebeurd, en veel niet leuke dingen, waardoor de zin om te schrijven er bij mij niet meer was. Maar, jullie verdienen een up-date. Regelmatig kreeg ik te horen: wanneer zet je weer een verhaaltje op de website?
Dus hierbij…..
Het valt niet mee om een huis te laten bouwen in dit land. De moed zakt je vaak in de schoenen. De arbeiders leggen soms zo maar het werk neer en komen niet meer terug. Je moet dan op zoek gaan naar andere werkers. Of ze denken: ach ze kijken toch de andere kant op, dus doen we het vlugvlug/snelsnel. En dan blijkt er een muur scheef te staan, een badkamerraam er helemaal niet te zijn, enz. enz. Of instanties die wat beloven en je gewoon laten barsten.
Daar komt nog bij dat ik vorig jaar ziek ben geweest, ik had dengue, wat jullie knokkelkoorts noemen. Vlak daarna lag Frank in het ziekenhuis met een voedselvergiftiging. Maar op een gegeven ogenblik hebben we de knoop doorgehakt en de huur opgezegd, m.i.v. 1 januari 2010. Het huis is niet af (het geld is op). Op de foto’s is dat duidelijk te zien. Maar we kunnen hier normaal wonen, de wasmachine draait, er kan gekookt worden. We hebben zelfs 2 toiletten. Logees hebben we ook al gehad. We bouwen het huis nu af in (hoop ik) hooguit 4 jaar. Als Frank 65 is, dan moet het klaar zijn.
We hebben het hier enorm naar onze zin, de stad (Paramaribo) is 45 minuten hier vandaan. Ik doe nog steeds vrijwilligerswerk in het Diakonessenhuis en zit ook nog op country linedance.
Dus, nog steeds genoeg te doen en heel veel lol. Frank is jeugdtrainer van een clubje in het dorp hiernaast. Het dorp heet Ellen, wij wonen in Leliendaal.
Ik heb nog veel te vertellen, maar laat het nu hierbij, en meld me gauw weer.
Liefs.
Maar, we zijn er nog steeds. In Swietie Sranang. In ons eigen huis, sinds 23 december 2009.
Er is vorig jaar veel gebeurd, en veel niet leuke dingen, waardoor de zin om te schrijven er bij mij niet meer was. Maar, jullie verdienen een up-date. Regelmatig kreeg ik te horen: wanneer zet je weer een verhaaltje op de website?
Dus hierbij…..
Het valt niet mee om een huis te laten bouwen in dit land. De moed zakt je vaak in de schoenen. De arbeiders leggen soms zo maar het werk neer en komen niet meer terug. Je moet dan op zoek gaan naar andere werkers. Of ze denken: ach ze kijken toch de andere kant op, dus doen we het vlugvlug/snelsnel. En dan blijkt er een muur scheef te staan, een badkamerraam er helemaal niet te zijn, enz. enz. Of instanties die wat beloven en je gewoon laten barsten.
Daar komt nog bij dat ik vorig jaar ziek ben geweest, ik had dengue, wat jullie knokkelkoorts noemen. Vlak daarna lag Frank in het ziekenhuis met een voedselvergiftiging. Maar op een gegeven ogenblik hebben we de knoop doorgehakt en de huur opgezegd, m.i.v. 1 januari 2010. Het huis is niet af (het geld is op). Op de foto’s is dat duidelijk te zien. Maar we kunnen hier normaal wonen, de wasmachine draait, er kan gekookt worden. We hebben zelfs 2 toiletten. Logees hebben we ook al gehad. We bouwen het huis nu af in (hoop ik) hooguit 4 jaar. Als Frank 65 is, dan moet het klaar zijn.
We hebben het hier enorm naar onze zin, de stad (Paramaribo) is 45 minuten hier vandaan. Ik doe nog steeds vrijwilligerswerk in het Diakonessenhuis en zit ook nog op country linedance.
Dus, nog steeds genoeg te doen en heel veel lol. Frank is jeugdtrainer van een clubje in het dorp hiernaast. Het dorp heet Ellen, wij wonen in Leliendaal.
Ik heb nog veel te vertellen, maar laat het nu hierbij, en meld me gauw weer.
Liefs.
-
15 Augustus 2010 - 05:58
Marlon:
Hi Erika - wat leuk om weer een bericht van je te lezen. Wij komen jullie over een paar weken opzoeken wanneer we in Suriname zijn.
Groeten uit Amsterdam.
Marlon -
15 Augustus 2010 - 14:29
Tona:
Prachtig huis Erika, met mooi uitzicht. Hoop dat je ondanks alles er veel van zult gaan genieten.
Hartelijke groeten Tona -
15 Augustus 2010 - 20:24
Diana:
Heel leuk om weer eens een bericht van jullie te lezen. Jammer, dat wij in januari/februari niet voldoende tijd hadden om langs te komen. Het is wel duidelijk, dat jullie nog niet klaar zijn, maar de tuin ziet er heel mooi uit. Wat is belangrijker, dan een dak boven je hoofd, een bord (zelfbereid)eten verwarming? O nee, die hebben jullie instant. :-) Ik zie uit naar nog meer nieuws. groetjes, ook van Ferry -
16 Augustus 2010 - 13:09
Marlies:
Het begin is gemaakt. Jullie zitten in ieder geval op de plek waar jullie willen blijven. Geniet er maar van!
Liefs van jullie schoondochter -
19 Augustus 2010 - 20:39
Mieke:
Hoi lieve mensjes, wat leuk weer eens van jullie te horen,gelukkig gaat het jullie weer beter,dan wat je in jullie verhaal schreef.fijn dat jullie het nog steeds naar je zin hebt.de foto's zijn erg mooi! we krijgen een goed beeld van jullie huisje,wij zijn nog steeds erg druk om ons huisje weer in orde te maken, dat vertel ik de volgende keer wel. heel veel groeten Mieke en Huib -
30 Augustus 2010 - 09:47
Theo En Marry:
Erika en Frank,
Ben blij om weer iets van jullie te horen. Hoewel nog niet af ziet het huis en vooral het plekje er top uit! FC Foppen doet opnieuw met drie teams mee in de competitie. Met Martin Foppen gaat het niet goed. Uit zijn hoofd is een tumor verwijderd. Ik zag hem kort voor m'n vakantie nog. Toen was er nog wel sprake van herkenning maar inmiddels is dat, begreep ik, een stuk minder. Hij is niet meer thuis.
Groet en graag tot een volgend bericht,
Theo en Marry. -
25 April 2012 - 14:55
Kareltje:
Erika hoe kan ik je bereiken. Mijn nummer: 8956511
Hoop je snel te ontmoeten
karel van der Sterren
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
