Frans Guyana
Door: Erika Landkoer
19 Januari 2007 | Suriname, Paramaribo
16 januari (eergister dus).We wonen al weer 2 jaar in dit heerlijk warme land. We zijn al helemaal gewend. We hebben geen behoefte om ergens anders te wonen. We voelen ons hier thuis.
Vorige maand zijn we een weekje in Frans Guyana geweest. Het voetbalelftal bestaande uit jongens onder de 15 jr, hier beter bekend als U-15, was uitgenodigd om mee te doen aan een toernooi, samen met de voetballertjes uit Martinique en Guadeloupe en natuurlijk het thuisland.
Wij waren met eigen auto en de rest met de bus tot Albina, dan in een kleine boot met al hun spullen en aan de overkant met een bus van de Fransen. Wijzelf moesten met het autoveer. We hadden een verzekering voor de auto moeten afsluiten, zodat we in het bezit kwamen van een groene kaart. Voor de verzekering hebben we 142 Euro moeten betalen voor 1 maand. Zo duur, geen wonder dat wij de enigen waren met een Surinaamse auto in dat land. Was weer even wennen om aan de rechterkant te rijden en je gordels om te hebben. Waren we natuurlijk een keertje vergeten, gelijk staande gehouden door de gendarmerie, die ons gelukkig alleen een waarschuwing gaf, want een boete daarvoor is 135 euro. Met een Surinaams rijbewijs mag je daar ook niet rijden, wel met een internationaal rijbewijs, of zoals in ons geval met een Nederlands rijbewijs. Wij sliepen in hetzelfde hotel als de voetballertjes. Was heel gezellig. Cayenne, de hoofdstad, is een mini Parijs, zelfs de clochards waren in grote getalen aanwezig, soms heel hinderlijk. Natuurlijk zijn we ook naar Kourou geweest, waar ze die raketten lanceren. En de wegen......, een verademing, geen gaten. We zijn van plan om op een keer in de droge tijd er naar toe te gaan op de motor, kan je lekker vaart maken tussen San Laurent en Cayenne, zo’n 265 km lang. Deze weg is net de Route National, je weet wel, die weg naast de autobaan naar Lyon. Het was de bedoeling dat we de 30ste terug zouden zijn in Suriname. Toen we echter in San Laurent bij het veer aankwamen om 11.30 uur, bleek de laatste pont van die dag al vertrokken, dus maar weer een hotel opgezocht, en de volgende dag het eerste veer genomen, maar die ging pas om 15.30 uur. Dus rond de klok van 19.00 uur waren we eindelijk thuis (oudjaarsavond). Twee uren later zaten we al bij vrienden om daar de jaarwisseling door te brengen.
Vorige week zondag heb ik meegelopen met de Bigi Broki Waka. Een wandelmars/loop van 5km over de grote brug over de Suriname rivier. Hartstikke leuk. Wel moest je tussen 05.30 en 06.30 uur met een busje de brug over, want de start was aan de overkant en de finish aan deze kant. Maar de loop begon pas om 07.45 uur. Dus even geduld moeten hebben. De eerste paar kilometers was aan de andere kant, dus op Commewijne, en de laatste op de brug. Voor mij waren de eerste 20 meter op de brug het zwaarst, daarna zonder moeite erover. Ik denk dat ik volgend jaar weer meedoe. De moeite waard. Aantal deelnemers dit jaar: 4700.
Hebben jullie allemaal de storm overleefd?
Vorige maand zijn we een weekje in Frans Guyana geweest. Het voetbalelftal bestaande uit jongens onder de 15 jr, hier beter bekend als U-15, was uitgenodigd om mee te doen aan een toernooi, samen met de voetballertjes uit Martinique en Guadeloupe en natuurlijk het thuisland.
Wij waren met eigen auto en de rest met de bus tot Albina, dan in een kleine boot met al hun spullen en aan de overkant met een bus van de Fransen. Wijzelf moesten met het autoveer. We hadden een verzekering voor de auto moeten afsluiten, zodat we in het bezit kwamen van een groene kaart. Voor de verzekering hebben we 142 Euro moeten betalen voor 1 maand. Zo duur, geen wonder dat wij de enigen waren met een Surinaamse auto in dat land. Was weer even wennen om aan de rechterkant te rijden en je gordels om te hebben. Waren we natuurlijk een keertje vergeten, gelijk staande gehouden door de gendarmerie, die ons gelukkig alleen een waarschuwing gaf, want een boete daarvoor is 135 euro. Met een Surinaams rijbewijs mag je daar ook niet rijden, wel met een internationaal rijbewijs, of zoals in ons geval met een Nederlands rijbewijs. Wij sliepen in hetzelfde hotel als de voetballertjes. Was heel gezellig. Cayenne, de hoofdstad, is een mini Parijs, zelfs de clochards waren in grote getalen aanwezig, soms heel hinderlijk. Natuurlijk zijn we ook naar Kourou geweest, waar ze die raketten lanceren. En de wegen......, een verademing, geen gaten. We zijn van plan om op een keer in de droge tijd er naar toe te gaan op de motor, kan je lekker vaart maken tussen San Laurent en Cayenne, zo’n 265 km lang. Deze weg is net de Route National, je weet wel, die weg naast de autobaan naar Lyon. Het was de bedoeling dat we de 30ste terug zouden zijn in Suriname. Toen we echter in San Laurent bij het veer aankwamen om 11.30 uur, bleek de laatste pont van die dag al vertrokken, dus maar weer een hotel opgezocht, en de volgende dag het eerste veer genomen, maar die ging pas om 15.30 uur. Dus rond de klok van 19.00 uur waren we eindelijk thuis (oudjaarsavond). Twee uren later zaten we al bij vrienden om daar de jaarwisseling door te brengen.
Vorige week zondag heb ik meegelopen met de Bigi Broki Waka. Een wandelmars/loop van 5km over de grote brug over de Suriname rivier. Hartstikke leuk. Wel moest je tussen 05.30 en 06.30 uur met een busje de brug over, want de start was aan de overkant en de finish aan deze kant. Maar de loop begon pas om 07.45 uur. Dus even geduld moeten hebben. De eerste paar kilometers was aan de andere kant, dus op Commewijne, en de laatste op de brug. Voor mij waren de eerste 20 meter op de brug het zwaarst, daarna zonder moeite erover. Ik denk dat ik volgend jaar weer meedoe. De moeite waard. Aantal deelnemers dit jaar: 4700.
Hebben jullie allemaal de storm overleefd?
-
20 Januari 2007 - 09:57
Jeanet:
Die brug lijkt mij wel erg stijl !? Ik kan me voorstellen dat je daar moeite mee gehad hebt. -
20 Januari 2007 - 09:58
Jeanet:
Correctie: steil -
30 Januari 2007 - 20:19
Diana:
Ik kan aan de foto's zien dat jullie helemaal thuis zijn ini a switie kondre.
Een beetje benijd ik jullie wel. Het moet toch een hele grote stap zijn geweest en die hebben jullie genomen alsof je in een andere provincie bent gaan wonen.
Wat ik ook hartstikke goed vind, is dat jullie zoveel ondernemen. Ik denk niet dat ik mij ooit zal vestigen in Suriname. Omdat het niet Ferry's land is, maar ook omdat ik de rest van de wereld nog niet gezien heb.
Eenmaal met pensioen, zullen we wel wat vaker komen voor een paar weken, want dan hoeven we niet in het hoogseizoen te reizen.
Het is nu 6 jaar geleden dat ik er was.......
Ik hoop dat jullie nog lang blijven genieten en ik blijf uitkijken naar jullie nieuwsbrieven.
ciao,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
